?اغلب مواقع بنیانگذاران استارتاپ ها جز دانش فنی (know-how)و یا دارایی فکری مانند اختراع(پتنت)،علامت تجاری(trademark)،طرح صنعتی(industrial design) و دارایی های که تحت کپی رایت قابل حمایت است چون نرم افزار ها ، قالب ها و کد ها و… و یا سایر دارایی ها نامحسوس همچون کاربران و لیست مشتریان و…، آورده دیگری ندارند.
??آیا این دارایی ها میتواند جز آورده استارتاپ در شرکت منظور گردد و به ثبت برسد!?
?هنگام تاسیس و ثبت شرکت به انواع شرکت های تجاری موجود در قانون ایران ، نحوه شناسایی و برآورد این دارایی ها متفاوت است.
?معمولا شتابدهندگان و سرمایه گذاران به عنوان حامی مالی و معنوی ، سرمایه نقدی شرکت را هنگام ثبت تامین میکنند و با توجه به میزان حمایت و ارزش تجاری استارتاپ میان خود تقسیم سهام مینمایند .
?? اما آورده های غیرنقدی استارتاپ ها که ارزش واقعی این شرکت را تعیین میکند چه وضعیتی دارد?!
?معمولا دامنه ، نرم افزار ، اختراع، طرح ها و …پیش از تاسیس شرکت با نام اشخاص به ثبت میرسد و با توافق سهامداران جز دارایی شرکت قلمداد میشود اما در عمل مالکیت این دارایی ها به نام شرکت منتقل نمیگردد و همچنان در اختیار مدیران استارتاپی باقی میماند.
?این مساله زمانی منجر به بروز مشکل میگردد که سهامداران در هنگام نقل و انتقال سهام یا خروج از شرکت به اختلاف برخورد نمایند.
?دو راه حل برای این مساله متصور است:
♻️راه اول میتوان برخی دارایی های نامحسوس و غیر نقد استارتاپ ها را از طریق کارشناسی ارزیابی و قیمت گذاری نمود و همچون آورده نقد در سرمایه شرکت منظور نمود .
(همانطور که تاکید شد برخی ازین دارایی ها قابل ارزشگذاری است)
♻️راه دوم آنکه با انعقاد تفاهم نامه ایی ، مدیران استارتاپی را متعهد نمود در قبال آورده نقدی سرمایه گذار ، علاوه بر انتقال سهام شرکت ، در دارایی های نامحسوس شرکت که به ثبت نرسیده است شریک نموده و بدون اجازه سایر شرکا حق تصمیم گیری در خصوص نقل و انتقال اینگونه آورده ها یا بهره برداری شخصی را از خود سلب نماید.
⚠️در هر حال میتوان چنین برداشتی نمود که دارایی های نامحسوس استارتاپ ها متعلق به شرکت است و بنیان گذاران نمیتوانند به عنوان دارایی شخصی از آن بهره بردار نمایند یا اقدام به واگذاری و تصرف آن نمایند.
?اما از آنجا که اثبات تعلق دارایی های نامحسوس به شرکت تا حدودی دشوار است بهترین راه حل انعقاد قرارداد در این خصوص است.
