دانستنی های بیمه ایی کسب و کار
در کسب و کار خود قطعا نیروی کاری وجود دارد با وی قراردادکاری دارید حال ممکن است این قرارداد کتبی باشد یا شفاهی ، ساعتی و پاره وقت باشد یا تمام وقت ، در هرصورت توجه به قوانین بیمه و کار ضروریست زیرا این قوانین آمره بوده و هر شرطی خلاف آن بلااعتبار است.
استخدام در بخش خصوصی تحت پوشش نظام استخدامی قانون کار است و از نظر تامین‌اجتماعی نیز مشمول صندوق تامین‌اجتماعی و قانون مربوطه هستند که شامل موارد زیرند:
١ قرارداد غیرموقت یا دائمی: در این نوع قرارداد زمانی برای پایان قرارداد ذکر نمی‌شود یا در متن قرارداد به نامحدود بودن آن اشاره می‌شود. پایان قرارداد در این نوع استخدام منوط به احراز شرایط یا انجام ترتیباتی است و فسخ یک‌طرفه آن قانونا امکان‌پذیر نیست. مواردی که باعث می‌شود قرارداد کار غیرموقت خاتمه پذیرد عبارت است از فوت، بازنشستگی یا ازکارافتادگی کارگر، استعفای کارگر بر اساس ترتیباتی که قانون مقرر کرده است، اخراج موجه کارگر (اخراجی که موجه بودن آن توسط هیئت‌های حل اختلاف وزارت کار تایید شود) و…
٢ قرارداد موقت یا مدت‌معین: قراردادی است که خاتمه قرارداد در آن درج می‌شود و با پایان زمان آن، قرارداد خاتمه می‌یابد. در قرارداد موقت هیچ یک از طرفین تا پایان قرارداد مجاز به فسخ یک‌طرفه آن نیستند. تمدید چندباره قرارداد موقت، آن را به قرارداد دائم تبدیل نمی‌کند.
٣ قرارداد معین: در این نوع قرارداد انجام حجمی از کار تعهد می‌شود و با ایفای تعهد و پرداخت حق‌الزحمه توافق‌شده قرارداد خاتمه می‌یابد. در این نوع قرارداد نیز تا انجام موضوع تعهد و کار امکان فسخ یک‌طرفه آن قانونا مقدور
نیست.
٤ قرارداد آزمایشی: این نوع قرارداد درواقع قرارداد مقدماتی برای قرارداد غیرموقت است که زمینه را برای آشنایی و همکاری کارگر و کارفرما فراهم می‌سازد و زمانی را برای تفاهم در اختیار دو طرف قرار می‌دهد که در صورت نظر مساعد دو طرف، تداوم خواهد یافت. این نوع قرارداد برای کارگران ماهر حداکثر ٣ ماه و برای کارگر ساده یک ماه است و در طول مدت قرارداد هریک از طرفین می‌توانند قرارداد را فسخ کنند.
٥ قرارداد آموزشی: قرارداد آموزشی فقط با افراد بین ١٥ تا ١٨ سال سن منعقد می‌شود. این افراد را کارگر نوجوان می‌نامند. حداکثر مدت قرارداد با آن‌ها سه سال است و کارگر نوجوان برای کار توأم با آموزش به استخدام درمی‌آید. برای کارگر نوجوان نیز باید حقوق و مزایای مقرر در قانون کار رعایت شود و حق‌بیمه‌اش نیز که از حداقل حقوق سال مربوطه نباید کمتر باشد به سازمان تامین‌اجتماعی پرداخت شود. نظام کاری آموزش همراه با کار، همان نظام استادشاگردی است که قبلا در کشور بسیار مرسوم بوده است.
کدام استخدام بهتر است؟
اما اینکه کدام نوع استخدام بهتر است بستگی به طرفین قرارداد دارد. اگر از نگاه کارگر و مستخدم به موضوع بنگریم بهترین نوع اشتغال، استخدام رسمی در دستگاه‌های دولتی و اشتغال دائم و غیرموقت در بخش خصوصی است. چراکه این نوع استخدام امنیت شغلی فرد را تضمین می‌کند. اما از نظر صاحبکار و کارفرما موضوع فرق می‌کند. او می‌خواهد نیروی مورد نیاز خود را به‌طور موقت استخدام کند، تا هر وقت نیازی به وی نداشت، بتواند قرارداد را تمدید نکند.
ممکن است در بعضی از موسسات و نهادها، نظام استخدامی دیگری حاکم باشد، ولی باید آن‌ها توسط نهادهای تقنینی و اداری مرتبط مثل مجلس شورای اسلامی، هیئت دولت و سازمان امور اداری و استخدامی به تصویب برسند و هیچ موسسه و دستگاهی نمی‌تواند راسا به ایجاد مقررات و ضوابط خاص در این امور مبادرت ورزد.
موضوع دیگری که در این ارتباط مطرح است حاکمیت قانون کار و تامین‌اجتماعی بر کلیه فعالیت‌های کاری در کشور است، مگر اینکه خلاف آن ثابت شود و یا فرد مورد نظر طبق مقررات مصوب مشمول سیستم دیگری از نظر اداری و تامین‌اجتماعی باشد. بنابراین قانون کار و تامین‌اجتماعی از نظر مقررات عام‌الشمول به‌حساب می‌آید و هر روابط کاری که دو طرف داشته باشد (کارگر و کارفرما) تحت پوشش آن خواهد بود.
انواع قرارداد در قانون کار و شمول حق بیمه
