حمله سایبری یا حفره امنیتی؟
ساعاتی پیش خبر درز اطلاعات کاربران یک سرویس تاکسیرانی آنلاین با عنوان درشکه در مبدا تهران به سرعت در فضای مجازی پیچید.
اما خیلی زود مشخص شد که منشا این اطلاعات کجا بوده و چگونه افشا شده است.
قطعا ابعاد فنی این اتفاق مورد بررسی قرار خواهد گرفت اما از نظر حقوقی هرچند افشا اطلاعات محرمانه عنوان قانون مستقلی در حقوق ایران نیست اما برخی مواد قانونی به این موضوع توجه داشته و بعضا جرم انگاری شده است.
اما سوال اینجاست فارغ از جنبه کیفری به عنوان یک مسئولیت مدنی، درز اطلاعات کاربران به دلیل وقوع حمله سایبری را میتوان نقض تعهد به حفظ حریم خصوصی دانست؟!
و یا اینکه حملات سایبری را باید مصداق فورس ماژور (قوه قاهره) یا به تعبیر دیگر از جمله اتفاقاتی دانست که وقوع آن خارج از اراده انسان است و در صورت وقوع، از تبعات ناشی از آن میتوان سلب مسئولیت نمود؟!
همانند آنچه که در عقود و تعهدات وقوع جنگ، سیل یا خشکسالی مانع الزام و اجرای تعهد می گردد.
در هر صورت امروزه حمله سایبری توسط هکر ها، ویروس ها، تروجان ها و غیره امری متداول است و در صورتی که ثابت شود در سامانه های نرم افزاری تپسی حفره امنیتی وجود داشته، شاید نتوان به مبانی فورس ماژور یا همان قوه قاهره متوسل شد و این شرکت می بایست پاسخگوی مراجع نظارتی باشد.
